Een jaar als vrijwilliger bij het Repair Café in Den Dolder

“Een jaar als vrijwilliger bij het Repair Café in Den Dolder”

Toen ik mij een jaar geleden aanmeldde als vrijwilliger bij het Repair Café in Den Dolder,
twijfelde ik of dit wel iets voor mij zou zijn. Repareren van elektrische apparaten/elektronica
is mijn hobby, maar bij een Repair Café wordt er echt van alles ter reparatie aangeboden.
Deze diversiteit en de interessante mensen die de spullen komen brengen, is juist het leuke
van een Repair Café. Maar, echt geweldig is het geluk dat de inbrengers uitstralen, zodra alles
weer naar behoren werkt. Ik herinner mij nog steeds de intens gelukkige blik van een klein
jongetje, toen hij zag dat de lift van zijn speelgoedgarage het weer deed. Daar doe je het
voor!

Ook de, door twee 12-jarige jongens, ingebrachte “brom-brom-bike” vergeet ik niet snel.
Het bleek een herenfiets te zijn, die werd aangedreven door een kettingzaag (gelukkig
zonder de ketting!), die op de bagagedrager was gemonteerd. Middels een kabel konden zij
de kettingzaag, door een opening in het spatbord, op de achterband laten zakken (principe
Solex bromfiets).
Er was iets met de benzinetoevoer en dat heeft collega-vrijwilliger Björn Minne toen kunnen
repareren. Wat betreft de beide inbrengers: Wat geweldig dat er nog jongens bestaan die
iets met hun handen doen in plaats van de hele dag met hun tablet of smartphone bezig
zijn. Er is nog hoop……..☺. We hebben ze er wel even op gewezen dat ze echt een helm
moeten dragen en later op de dag kwamen te voorbij mét helm!!

Mijn meest bijzondere reparatie tot nu toe? Een Webster Chicago draadrecorder! Hier had ik
echt nog nooit van gehoord. De draadrecorder (productie omstreeks 1930-1945) is de
voorloper van de meer bekende band- of taperecorder. In plaats van spoelen met
polyestertape met een magnetische coating werkt een draadrecorder met spoelen met heel
dun staaldraad. De draaddikte is slechts 0,10 mm (ong. een mensenhaar!). Op een spoel van
60 minuten zit maar liefst 2,7 kilometer draad!
Deze enorme hoeveelheid draad was tevens het nadeel van de draadrecorder. Liep de draad
onverhoopt vast, dan gaf dat een enorme kluwen draad die dan als verloren moest worden
beschouwd. Een eventuele draadbreuk was niet zo’n groot probleem. Gewoon weer even
aan elkaar knopen. De knoop was daarna niet te horen tijdens het afspelen!

Het mechanische (transport)gedeelte was redelijk eenvoudig te repareren. Echter van de
ingebouwde (buizen)versterker ontbrak er een elektronenbuis. Reparatie van de
draadrecorder was hierdoor helaas niet mogelijk. Maar, het lukte mij wel om de versterker
van een oude (Marktplaats) bandrecorder aan de draadrecorder te koppelen en daarna de
spoelen (7) te beluisteren (en alle geluidsfragmenten op CD te zetten).

Want, daar was het de inbrenger uiteindelijk om te doen. “Staan er soms nog oude familieopnamen op de draadspoelen?”. En……., dat bleek inderdaad het geval! Weer iemand heel blij gemaakt.

Ruud Vinju