Van Den Dolder voor Den Dolder

Regelmatig ga ik, Jolinde Dermaux, wonend aan de Hezer Enghweg, in gesprek met iemand uit Den Dolder. Wie zijn onze buren eigenlijk? Welke mensen zijn actief in de buurt? En hoe zien zij Den Dolder? Dit keer ga ik in gesprek met Nick Garlick.

Wie is Nick Garlick?

Nick Garlick is een schrijver die in 1990 verhuisde vanuit Engeland naar Nederland. Hij startte hier met een contract voor één jaar bij Philips, om handleidingen te schrijven. Later werkte hij in Apeldoorn, Arnhem en Utrecht en schreef hij verschillende boeken voor kinderen en volwassenen. Sinds 2019 is hij Nederlander. Nederland voelt voor hem als thuis. In 2018 kwam Nick met zijn partner Fieke in Den Dolder wonen. Hij weet het moment nog goed dat ze Den Dolder binnen reden. ‘Utrecht voelde voor ons langzaam als te vol. We zochten een plek met meer rust. We stapten uit bij de ReadShop en dachten meteen: dit is wel heel mooi hier’.

Schrijven en kantelpunt 2010

In 1980 bracht Nick in Engeland zijn eerste roman uit. Hij verdiende er niet veel mee, maar het was zijn eerste! Destijds had hij niet veel andere ideeën, waardoor hij gestopt is. Vanaf 2006 begon er weer langzaam behoefte te komen om opnieuw te beginnen. Dat deed hij in Nederland bij Philips door de interne communicatie, maar ook als vertaler bij de Radio Nederland Wereldomroep. In 2010 kwam er een kantelpunt in zijn leven. Hij bracht toen zijn eerste kinderboek uit en de Wereldomroep ging sluiten. Tegelijkertijd stopte hij met zijn werk voor Philips. Dat ging niet op een prettige manier, zoals Nick vertelt: ‘Van de een op de andere dag kreeg ik te horen ‘je hoeft niet meer te komen morgen’. Ik kon het bijna niet geloven, na 10 jaar dienst op zo’n manier te horen krijgen dat je morgen geen baan meer hebt’.

Nederlandstalige boeken geschreven door Nick Garlick

In 2010 vroeg Nick aan zijn vrouw: ‘Mag ik stoppen met werken om te schrijven?’. Dat betekende in de praktijk dat Fieke het merendeel van de rekeningen zou moeten gaan betalen. Zo geschiedde. Een makkelijke weg om te starten met schrijven in Nederland was het niet. Nick maakte een lijst van 38 kinderboekenuitgevers en agenten. Na de 26^ste afwijzing stond hij op het punt om op te geven, maar toen vond hij zijn agent en vertaalde hij in 2014 zijn boek ‘Storm Horse’ naar het Nederlandse Storm. Hij schrijft nog steeds iedere ochtend en gaat daar ook zeker mee door. Zoals Nick het zelf zegt: ‘beter dan voor de buis zitten’.

Typisch Den Dolder

Voor Nick is typisch Den Dolder – ‘De rust. Als je ’s avonds op het midden van de Dolderseweg staat en er niks te zien is. Je hoort hier wel de provinciale weg. En ik houd van de treinen. Het mooiste geluid is wanneer het regent. Dan klinken de druppels hiertegenover op de bomen als een waterval. En natuurlijk zijn de bomen typisch Den Dolder’.

Nick’s favoriete plek

Nick heeft een aantal favoriete plekken in Den Dolder. ‘Ik denk aan het stuk bos tussen de voetgangersbrug en het ecoduct over de spoorweg. In de winter van 2018 was alles wit. Mijn vrouw en ik zagen toen een kudde grazende schapen die geschrokken het hele pad blokkeerden. En we zagen een hertje. Magisch. Ook café Hero vind ik altijd gezellig. En natuurlijk Den Dollywood, waar ik vrijwilliger ben.

Den Dollywood

Als vrijwilliger voor Den Dollywood verspreidt Nick folders met het programma van het filmhuis in verschillende gebieden in Den Dolder. Met het rondje wat hij loopt om het programma huis-aan-huis te bezorgen is hij zo’n 2 uur bezig. Ook maakt hij de zaal vooraf klaar en start hij de film op. De plannen voor de Willem Arntszhoeve, de plek van Den Dollywood, veranderen nog regelmatig. Nick vertelt: ‘Hopelijk kunnen we blijven doorgaan met wat we doen. Gelukkig is het pand waarin we zitten beschermd. En het loopt goed, de afgelopen 4 jaar hebben we al verschillende films uitverkocht! Den Dollywood is een comfortabele filmzaal, met echte bioscoop stoelen. Zo beleef je hier een echte bioscoop ervaring’.

De toekomst

Nick is niet blij met de huidige plannen voor het sluiten van de spoorwegovergang die dwars door het dorp loopt. Hij vertelt: ‘Op dit moment is de stand van zaken dat er een nieuwe autoweg moet komen om het verkeer van Den Dolder boven en onder de spoorweg met elkaar te blijven verbinden. Die weg komt nu mogelijk voor onze flat langs lopen. Een vertegenwoordiger van GroenLinks vertelde: die weg moet er nu eenmaal komen. Accepteer nu gewoon dat dit jouw straat wordt. De redenatie ‘jullie dorp verandert en jullie moeten het accepteren’ voelt zo koudbloedig. Bijna Russisch voor mij. Ook apart is dat de spoorweg wordt afgesloten voor autoverkeer, maar niet voor fietsers en voetgangers. Terwijl de ongelukken die er zijn geweest, juist met fietsers en voetgangers zijn gebeurd. Voordat de plannen in 2028 werkelijk tot uitvoering komen blijven wij hopen op een alternatief.’

Het is voor Nick nog niet zeker of hij oud wil worden in Den Dolder, met name door de plannen rondom de spoorweg. Nick vertelt: ‘juist de rust en de hoge bomen zijn waarom we hier heen zijn gekomen. Als dat weg gaat voelt Den Dolder niet meer hetzelfde’.