Heidi neemt afscheid van de Kameleon
Toen Heidi van Wezel in juni 2015 in Den Dolder aan de slag ging als directeur bij basisschool de Kameleon wist ze nog niets van het dorp. Na bijna 8 jaar is ze veel wijzer en heeft ze de ‘brede school’ omgevormd tot een Integraal Kindcentrum. Ze stopt met haar werk bij De Kameleon en Scholenstichting Het Sticht om te gaan werken als directeur bij SBO Belle van Zuylen, een school voor speciaal basisonderwijs in Utrecht.
Vorige week nam ze afscheid van De Kameleon. We spraken haar op de dag dat zij afscheid nam van haar collega’s, ouders en schoolkinderen.
Loslaten
Hoe voelt het om zo afscheid te nemen?
Heidi: “Heel heftig. Het is een soort van kindje dat je achterlaat. We hebben de school groot gemaakt en dat laat ik nu los. En loslaten is een hobbel die ik moet nemen. Het lastigste om los te laten vind ik het team en het dorp. Ik voel me na acht jaar sterk verbonden met het dorp. Ik heb ook echt het netwerk opgezocht en we hebben heel veel samen gedaan en meegemaakt met het dorp”
Waarom kwam je hier werken?
“Toen ik acht jaar geleden besloot om van baan te veranderen werkte ik op een school in Leidse Rijn met 800 kinderen.Heel groot dus. Ik was echt op zoek naar meer gemeenschapszin, dat je het samen doet. En ik had veel meer behoefte aan dichterbij. Daarom ging ik op zoek naar een kleinschalige school met een dorpskarakter. De vacature in Den Dolder leek speciaal voor mij geschreven. Een brede school moest het worden, dat was de opdracht. Ik denk dat we nu stukken verder zijn dan dat we toen waren rondom integraal samenwerken.”
Gemeenschapszin
Wat was je verwachting van het dorp?
“Ik had er nul verwachtingen bij, ik moest echt even opzoeken waar Den Dolder precies lag. Ik kende het natuurlijk van de filemeldingen op de A28, maar ik wist het niet exact. Google Maps bood uitkomst: Den Dolder is een dorp gesplitst door het spoor en midden in het groen. Het is een dorp met vele gezichten, met aan de ene kant van het dorp de boodschappen en aan de andere kant de sportvelden van DOSC en uiteraard De Kameleon. De plek waar ik vervolgens bijna 8 jaar naar toe zou gaan. Eerst nog met de auto vanuit Leidsche Rijn, maar al snel met de fiets vanuit Groenekan door het bos naar De Kameleon.”
Wat vind je nu van Den Dolder?
“Het is hier groen en er is heel veel ruimte om te bewegen. Ieders betrokkenheid bij elkaar en bij het dorp, ‘Samen maken we er iets van’, dat heb ik altijd heel erg gevoeld. In mijn eerste week appte ik naar een oud collega een foto van de mooie, groene locatie waar ik mocht werken. Ze vroeg of ik op schoolreisje was.
Veel ouders en kinderen die hier voor het eerst komen zijn onder de indruk van de groene omgeving en de ruimte, die kinderen hebben om te rennen en te spelen. En ook ik was onder de indruk, maar niet alleen vanwege de mooie omgeving. Het dorp Den Dolder heb ik ondertussen in mijn hart gesloten. Wat een enorme fijne gemeenschap, waarin de kinderen mogen opgroeien. Den Dolder is voor mij een plek waar mensen naar elkaar om kijken, waar bewoners initiatief nemen om hun leefomgeving veiliger, mooier en gezelliger te maken. Er is hier echt iets van gemeenschapszin.”
Het dorp Den Dolder heb ik ondertussen in mijn hart gesloten.
Samen
Je hebt veel samengewerkt met diverse partijen in het dorp. Welke samenwerkingen staan je het meeste bij?
“Bijzondere samenwerking hadden we met de Historische Vereniging en de Oranjevereniging. Elk jaar trekken we daar heel intensief mee op. Zo hadden we samen met de Historische Vereniging Den Dolder altijd een groot aandeel in het historisch weekend met mooie activiteiten. Met de Oranjevereniging was dat de jaarlijks terugkerende herdenking en het bezoek aan het Anne Frank huis. Ook het ‘Eet mee’ project met groep 6, waar we op zoek gingen naar eenzame ouderen, samen met Petra Koek, staat me bij: de ouderen die door de kinderen worden uitgenodigd en dan hier een spelletjesmiddag hebben en een lunch die verzorgd wordt door de leerlingen. De overdracht bij het monument elk jaar en de betrokkenheid van de kinderen bij dat proces, dat zijn kippevelmomentjes.”
‘Samen’ vind ik gewoon een heel belangrijk woord.
Veilige omgeving
Wat zie je als jouw bijdrage aan de Kameleon?
“Op papier was het een brede school. Mijn opdracht was dat verder te ontwikkelen. Uiteindelijk hebben we ons ontwikkeld van brede school tot integraal kindcentrum.
Bij De Kameleon willen we dat kinderen niet alleen goed leren rekenen en schrijven, maar we willen er ook voor zorgen dat zij zich later willen inzetten voor een ander, er willen zijn voor de buurvrouw die er alleen voor staat of trainer willen worden bij DOSC. Samen met vele organisaties uit het dorp hebben we deze maatschappelijke taak op ons genomen.
Ik ben ontzettend trots op wat we de laatste 8 jaar neer hebben gezet. De Brede School is uitgegroeid tot een Integraal Kindcentrum. De school aan de rand van het dorp staat nu midden in de gemeenschap. IKC De schilden is een plek voor kinderen om zich breed te ontwikkelen voor, tijdens en na schooltijd. En als er zorgen zijn of extra hulp nodig is, kunnen we dat veelal bieden in samenwerking met het CJG en met Expertisecentrum Uniek.”
Wat is je persoonlijke band met het Integrale Kindcentrum?
“Ik ben van mening, dat als je met elkaar met dezelfde kinderen werkt, dat je dat in ieder geval vanuit één pedagogische aanpak moet doen, omdat je het dan voor een kind helder en duidelijk maakt. Het kan niet zo zijn dat als je hier bij het kinderdagverblijf of bij de BSO bent dat er een andere aanpak is, dan als je hier op school bent. Om voor kinderen een veilige omgeving te bieden, denk ik dat de integrale samenwerking heel erg belangrijk is.
Maar ook de zorg die we hier kunnen bieden: als je naar een speltherapeut, een orthopedagoog of logopedist moet, dat je dat gewoon hier kan doen in jouw veilige omgeving. Een kind dat zich veilig voelt durft ook meer van zichzelf te laten zien. Dus daar zit de meerwaarde van een integraal kindcentrum.”
Het dorp heeft in 2018 een lastige periode meegemaakt, waarin we veel media-aandacht hadden en er veel onrust was. Wat heeft die periode voor jou betekend in je rol als schoolleider?
Heidi: “Op zoek gaan naar rust en veiligheid voor kinderen. Ik denk dat dat een hele belangrijke pijler was. De rol van Koos (Janssen, red.) vond ik daarin heel erg mooi; hoe hij als burgemeester betrokken was bij het dorp.”
Persoonlijke groei
Wat is je grootste uitdaging geweest?
“De coronaperiode”, zegt Heidi zonder twijfel. “Dat was de grootste uitdaging voor het gehele onderwijs: Hoe zorgen we dat we de kinderen in beeld houden, hoe zorgen we dat ze toch onderwijskundige stappen maken en dat ze sociaal-emotioneel goed in hun vel blijven zitten. Dat is wel de grootste struggle geweest die we hebben gehad. Dat stond vooraf in geen enkel protocol beschreven en elke week kregen we ook een ander protocol. We hebben ons daarin staande gehouden. Hier dan ook nog een groot compliment naar de ouders, die in zich ineens moesten ontwikkelen tot onderwijsbegeleiders. Dit scenario had niemand voorzien. Elke crisis zorgt ook voor een nieuw startpunt. Het brengt je ook wel wat.”
Wat heeft deze periode je gebracht?
“Mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik kwam hier als startend directeur en dat ben ik niet meer” zegt ze lachend. “Ik had hiervoor alleen als adjunct- of als locatiedirecteur gewerkt. Ik ben inmiddels gepokt en gemazeld als schooldirecteur. Ik heb hier een hele grote persoonlijke groei doorgemaakt. Ik heb in deze tijd de opleiding tot integraal kindcentrum directeur mogen doen en heb daardoor een steeds duidelijkere visie op onderwijs.”
Speciaal onderwijs
Waarom vertrek je bij de Kameleon?
“Ik vertelde ook de leerlingen dat je hier acht jaar op school zit dan naar een andere school gaat om nieuwe dingen te leren. En dat geldt ook een beetje voor mij.”
Ik heb hier nu bijna acht jaar op school gezeten, dus wordt het tijd om iets nieuws te leren.
Wat is jouw motivatie om bij het speciaal onderwijs te gaan werken?
“Mijn betrokkenheid bij het speciale kind is altijd groot geweest. Kinderen die het iets moeilijker hebben in de samenleving daar heb ik me altijd hard voor gemaakt. Ik voelde me ook verbonden met de kinderen die hier uiteindelijk vetrokken naar het speciaal onderwijs. Hoe zorg je er voor dat je er toe doet in de maatschappij? Ik hoop dat ik dat die kinderen nog meer kan meegeven: dat iedereen belangrijk is, ongeacht je intelligentie, en dat je er bij mag horen.”
Ik hoop dat ik die kinderen kan meegeven dat je er bij mag horen
Heidi vertelde de ouders in haar afscheidsspeech:
“Mijn hart gaat op dit moment net iets harder kloppen wanneer ik iets kan betekenen voor kinderen die nog net iets meer nodig hebben. In het speciaal onderwijs hoop ik nog meer het verschil te kunnen maken. Maar mijn uiteindelijke stip op de horizon ligt bij het inclusiever maken van ons totale aanbod, zodat bijna elk kind om de hoek naar school kan gaan, met eventuele extra zorg of begeleiding wanneer dat nodig is. Volgens mij kan het echt. Waar een wil is, is een weg. Je moet alleen niet de gebaande paden willen bewandelen. Je zal een nieuw pad moeten ontdekken en dat zal niet zonder risico’s zijn. Maar hoe leuk is het om samen nieuwe dingen te ontdekken, wanneer je een nieuw pad bewandelt.”
Opvolger
Er komt nu een interim-directeur en de Kameleon is nog op zoek naar een nieuwe directeur. Welke tip heb je voor je opvolger?
“Als tip: het is wel de bedoeling dat je het gezicht van de school bent! Zorg dus dat je ’s morgens in de hal staat om de kinderen goedemorgen te zeggen. Dat is ook het moment dat een ouder je even kan aanschieten als er iets is. En alle namen kennen, hè.”, zegt ze er lachend bij.
het is wel de bedoeling dat je het gezicht van de school bent!
“Ik vertelde net ook de kinderen: Hoe heerlijk is het dat je elke dag ’s morgens 280 keer ‘goedemorgen’ krijgt. Dat is een superfijn moment om je dag te starten. Ik kan het iedereen aanraden.”
De Kameleon zoekt een waardige opvolger. Heidi vroeg nog speciaal de vacature onder de aandacht te brengen.
