De soundtrack van Den Dolder #23
Met de tassen striemend in de scharnieren van mijn vingers, fietste ik slingerend door het gewicht van de boodschappen, van de supermarkt richting het spoor, totdat ik bij onze oude (gesloten dorpskroeg) “de Egelantier” een aantal vrinden en vriendinnen aan het klussen zag… Iedere maand presenteert Björn Velthuizen, gitarist van de Dolderse band MUCK, dé soundtrack van Den Dolder.
Ze hielden buiten even pauze. Inmiddels weet iedereen dat de oude eigenaar eindelijk klaar was met het naar de knoppen helpen van deze dorpskroeg, en het uiteindelijk had verkocht aan mensen die het dorp en de kroeg een net als ik warm hard toedragen.
With a little help from my friends
In tegenstelling tot een groot deel van de mensen, vind ik het dus heerlijk om elke dag even naar de Albert Heijn te fietsen om zo mijn dagelijkse boodschappen en zegeltjes te scoren. k ga vrijwel altijd op de fiets naar Den Dolder centraal, omdat ons kleine centrum qua verkeersdrukte niet veel onder doet voor het stadscentrum van Parijs. En bovendien is het gewoon gezellig om te fietsen. Door alle gesprekken met dorpsgenoten duurt de fietsrit soms wel een half uur en dit was afgelopen week niet anders.
De Egelantier
Deze kroeg roept namelijk tal van mooie herinneringen bij mij op. Ik dronk hier bijvoorbeeld mijn eerste biertje en heb ik jaren geleden voor de allereerste keer opgetreden met mijn gitaar. Dit was tijdens een jamsessie die maandelijks door Marcel Titarsolei werd georganiseerd. Marcel was destijds mijn gitaarleraar en had ervoor gezorgd, dat ik in deze kroeg de sultans of Swing van de Dire Straits mocht spelen. Ik denk dat ik veertien of vijftien jaar was. Toen mocht je nog gewoon de kroeg in op je 15e. Op de moeilijke eindsolo na kon ik het nummer redelijk spelen. Maar god, wat was ik opgewonden en zenuwachtig. Na afloop van dit nummer, wilde ik meer, maar ik kende helaas geen hele nummers meer. Ik baalde en besloot in het vervolg nog meer te oefenen voor de volgende jam. Vol adrenaline bestelde ik dan nog maar een cola en luisterde vol jaloezie naar de andere muzikanten. Mede door deze ervaring, ben ik van het optreden voor publiek gaan houden.
Klussen in de nieuwe kroeg
Maar ik wil nog even terugkomen op de klussers in de rookpauze. Veel van deze klussers zijn vrijwilligers en helpen de eigenaren de verwaarloosde kroeg weer in haar oude glorie te herstellen. En wat is het mooi om te zien dat door al deze mensen het hart van het dorp weer herstellende is. Zonder vrienden en dorpsgenoten krijg je dit soort projecten niet voor elkaar. Een diepe buiging voor iedereen die deze bijna onmogelijke klus toch mogelijk hebben gemaakt. De oude vertrouwde kroeg met een nieuwe naam. Ik begreep tijdens ons gesprek dat de kroeg genaamd “Hero” op 1 maart weer opengaat.
Daarom is het nummer van deze maand “With a little help from my friends” van Joe Cocker. Het origineel is natuurlijk van de Beatles, maar ondanks ik niemand tegen het zere been wil stoten, vind ik de versie van Joe Cocker toch veel beter. Vooral de liveversie uit 2013 is voor mij de beste versie die ik ken.
Ik wens John, Marco, Björn en alle mensen die meewerken aan de herstelwerkzaamheden (Bart, Ronald, Kim, Jeroen en alle andere wie ik niet heb gesproken) veel succes! En wie weet, komen we weer een keertje spelen.
PS. Ik mag voor mijn verjaardag met Hans van Breukelen op de foto!
