De soundtrack van Den Dolder #20

Als muzikant, raak je na een optreden vaak aan de praat met bijzondere mensen en toekomstige vrienden. Je zou kunnen zeggen dat mijn gitaar mij helpt om nieuwe mensen te ontmoeten… Iedere maand presenteert Björn Velthuizen, gitarist van de Dolderse band MUCK, dé soundtrack van Den Dolder.

Mijn sociale leven is mede hierdoor behoorlijk druk, waardoor een avond thuis eerder een zeldzaamheid is dan een voldongen feit.

Naast dat ik van mensen en gezelligheid houdt, verlang ik soms naar een rustig avondje op de bank met niemand om mij heen.

Veel vrienden hebben, is niet vanzelfsprekend. Zo bleek tijdens een gesprek op mijn werk. Dit gesprek liet mij beseffen wat een rijkdom het is om vrienden te hebben.

Gesprek met leerling 
Op onze school houden we één keer in de tien weken loopbaangesprekken met onze leerlingen. We praten dan met ze over de thuissituatie, school, werk en andere dingen die voor pubers belangrijk zijn. En ja, onze pubers spoken nog steeds een boel fratsen uit, die ik hier niet zal benoemen. Zo hield ik ook een gesprek met de leerling R.V. (uit privacy alleen de afkorting van zijn naam).

Extra tijd voor R.V. 
R.V. is een ontzettend lieve jongen met een behoorlijke vorm van autisme. Omdat het altijd heel erg gezellig met R.V. is, had ik voor hem wat extra tijd gereserveerd, want ik wist dat een gesprek tussen een autist en ADHD’er wel uit moest gaan lopen. Nadat we in willekeurige volgorde, Rusland, de oorlog in Vietnam, de onlogische knoppen van het toetsenbord, zijn valse hond en zijn afschuw voor “komkommers, augurken, courgettes en die hele groep” hadden besproken, kwamen we op het onderwerp hobby’s en vriendschappen uit.

Geen vrienden
R.V. gaf aan dat hij eigenlijk geen vrienden had en hierdoor niets anders leuker vond dan gamen. Na mijn vraag hoe dit zo gekomen is, was zijn antwoord:

Ik heb autisme en daardoor begrijpen mensen mij niet goed.

Hij ging naar een cluster 4 school, waar de kinderen uit de hele provincie door een busje werden opgehaald. Hij kon dus nooit bij iemand spelen, omdat ze gewoon te ver weg woonde. Daarom gamed hij zo graag. In het spel, weet iedereen wie hij is en hoe hij speelt.

Mensen zeuren dan gelukkig ook niet aan mijn hoofd. Daar word ik altijd zo moe van! zegt R.V.

R.V. is zo’n lieve en leuke kerel, en is gelukkig met het leven
Mijn ogen werden geopend. Ik zag in dat niet iedereen zo makkelijk contacten kan leggen en dat het niet vanzelfsprekend is om veel vrienden om je heen te hebben. Ik bof maar!  Maar na gesprekken met mijn collega’s, kwamen we tot de conclusie dat R.V. wel gelukkig is met het leven dat hij heeft. Hij heeft zijn manier gevonden om in contact met mensen te komen. Dit is zijn manier, en een totaal andere manier dan die ik gewend ben. Wie is hier nu de autist? Online is hij in een virtuele fantasiewereld, de gespierde held en behulpzame vriend die iedereen in zijn team wil hebben. Hij is eerlijk en heeft nooit een dubbele agenda. Klinkt toch gewoon als een aardige gozer? Niks mis mee!

Dit brengt mij op het nummer van deze maand. Het nummer heet “niemand in de stad” van de Dijk. Dit nummer gaat over eenzaamheid en naar het zoeken van vrienden. Huub van der Lubbe, heeft dit gevoel enorm goed verwoord zoals alleen hij dat kan. Mijn advies is om de tekst eens goed te beluisteren.

R.V. is dus duidelijk niet alleen in de stad en ondanks gamen niet voor mij is weggelegd, en ik het gewoon bij het gitaarspelen houd, heb ik met mezelf afgesproken om nog meer open te staan voor mensen (met in mijn ogen) gekke ideeën.