“Never trust a skinny cook”, is een gezegde dat ik heb onthouden tijdens mijn mavo-stage in een stationsrestaurant…..Iedere maand presenteert Björn Velthuizen, gitarist van de Dolderse band MUCK, dé soundtrack van Den Dolder.

En zo zitten we in april na een paar prachtige lenteweken weer binnen in huis met de kachel op 18 graden.

De kaarsjes aan en de soep weer op het vuur. Een waar herfst tafereel in de maand april. Tijdens dit soort dagen vind ik het leuk om te koken. Ondanks ik een kleine keuken heb, fantaseer ik dan dat ik een tv-kok ben die de heerlijkste gerechten maakt. Ik praat mijn publiek (meestal mijn kat) door het recept heen en hoop met samengeknepen billen dat het gerecht een beetje binnen te houden is. Dit is helaas niet altijd het geval. Maar soms wel.

De aanhouder wint, dus ik schakel zoals zo vaak, de kookzender 24 kitchen weer eens in. Deze zender  bestrooit de Nederlandse huiskamers met de lekkerste recepten van alle top chefs uit de hele wereld.

“Never trust a skinny cook”, is een gezegde dat ik heb onthouden tijdens mijn mavo-stage in een stationsrestaurant.

Bakporno
Ondanks dat ik mijn pornotijdperk na mijn 19e jaar heb afgezworen, werd ik er pas toch weer onbewust ingezogen. Ik keek een bakprogramma in jaren 50, Grease-achtige setting, dat wordt gepresenteerd door een soort vrouwelijke pornoster. Kort rokje, open blouse, dikke lippenstift en een snoetje om in te bijten. Ze likt sensueel (licht kreunend) de lepels en roerspatels af na het beroeren van het beslag. Deze dame leidt me zodanig af, dat het recept me volledig ontgaat. Laat die citroencake maar zitten!

Als ik naar haar kijk, vraag ik mezelf toch af; hoe kan zo’n dame slank blijven tussen alle slagroomtoeven, gekonfijte kersjes en poederroze suikerspinwolken?

Wat ze al niet proberen om je aan het koken te krijgen. Door het programma twee keer terug te spoelen, had ik uiteindelijk het juiste recept en kon ik de citroencake zelf ook maken. Na het bakken moesten de calorierijke cakejes natuurlijk geproefd worden. J

Je hoort mensen dan wel eens zeggen: “ik mag wel een keer zondigen”. Hoezo ‘zondigen’? We leven maar één keer dus neem het er verdomme van!

Dit brengt mij op het nummer “It’s a sin” uit 1987 van de Pet Shop Boys. Deze twee muzikanten ontmoette elkaar in een elektronicazaak gelegen in London. Ze woonde toevallig beide boven een dierenwinkel, waarnaar de band vernoemd is. Het nummer gaat over de streng katholiek opgevoede zanger van de band Neil Tennant, die op mannen valt. Volgens dit geloof begaat hij hierdoor (in mijn ogen volledig onterecht) een zonde.

Als je goed luistert, hoor je dat de laatste regels van het nummer worden in het latijn gesproken. Vertaald betekenen deze woorden: Ik beken u, broeders, aan de Almachtige God, dat ik buitengewoon gezondigd heb in gedachten. Door woord, daad en nalatigheid, mijn fout, mijn fout, mijn grootste fout!

Nu de cake na alle commotie klaar is, twijfel ik of ik een stukje cake neem of gewoon veilig een bakje groentesoep?