En daar zitten we weer eens op de bank. Wederom in een benauwende lockdown. Buiten is het koud en regent het pijpenstelen. De feestdagen zijn achter de rug en de vooruitzichten lijken vooralsnog niet veel beter te worden..Iedere maand presenteert Björn Velthuizen, gitarist van de Dolderse band MUCK, dé soundtrack van Den Dolder.

Ik merk dat ik enorm lui word, van al het gehang, moet mezelf motiveren om naar buiten te gaan. Ja, ik ben er zelf ook niet trots op!

Déjà vu all over again
De hoogtepunten van mijn dagen zijn oefenen met de band MUCK (wat gelukkig nog wel door kan gaan), kijken naar documentaires op Discovery Channel en mijn boodschappen doen in de Albert Heijn.
De lockdown zal naar alle waarschijnlijkheid nog wel even voortduren. We kunnen voorlopig fluiten naar beter weer, optreden met de band zit er niet in en ik ga volgende week wederom kansloze online lessen verzorgen aan onze mbo-studenten.

Online les werkt slecht bij zowel leerling als docent, vooral als we beiden ADHD hebben.

Muziek 
Het dagelijks leven is inmiddels een déjà vu vergeleken met vorig jaar. Net als toen luister ik heel veel naar muziek. Dit brengt mij op het toepasselijke nummer van deze maand. Jawel! Déjà vu all over again, van John Fogerty (de voormalige oprichter en zanger van de band Creedence Clearwater Revival).

Het nummer is een protestsong over het feit dat er steeds weer ergens nieuwe oorlogen ontstaan. Ik heb het geluk gehad om deze goedaardige redneck in ruitjesbloes en cowboylaarzen een aantal keren live te zien. Ongekende klasse!

Hij speelde tijdens een warme zomeravond op het festival Bospop in Weert. Wat een show was dat! Ook al was het boven de 35 graden, toch begon het een half uur voor zijn optreden opeens keihard te regenen. Binnen tien seconden was iedereen tot aan zijn onderbroek nat. De niets verhullende natte shirtjes van de festivalgangers om ons heen, waren de enige afleiding tijdens het wachten.

Wist ik veel, dat bh’s een taboe zijn bij een concert.

Maar ondanks de wolkbreuk, bleef iedereen op het optreden wachten en het was elke regendruppel waard! Het mooiste vond ik, dat Fogerty het waardeerde dat iedereen was gebleven, om hem te zien spelen.

Toen kwamen de woorden die ik niet meer zal vergeten: “If y’all stand in the rain for me, I’ll stand in the rain for you!”.

John Fogerty liep met gitaar en al via de uitloop de regen in. Daar heeft hij de halve show gespeeld. Hij begon met het nummer Have you ever seen the rain. Het choqueerde me dat hij zijn dure gitaar helemaal nat liet regenen. Omdat hij dat zonder er bij na te denken deed en daarmee gelijk werd aan het publiek, steeg hij nog meer in mijn aanzien!

Als ik nu naar buiten kijk, zie ik de koude januariregen, maar tijdens het draaien van John Fogerty, ben ik weer heel even terug bij de zomerse wolkbreuk in Weert. Over déjà vu gesproken!

Déjà vu all over again: https://www.youtube.com/watch?v=SGAAFhB1amE
Have you ever see the rain: https://www.youtube.com/watch?v=1Jel-y0xSFI